On yıllar önce, bilim insanları beynin nispeten sabit olduğunu düşünüyorlardı. Çocukluktan sonra yeni nöronların büyümediğine ve belirli sinir yollarının sabitlendiğine inanılıyordu. Ayrıca beynin farklı bölgelerinin kendi uzmanlık alanlarına ayrıldığına ve bunlardan asla sapmadığına inanılıyordu. Şimdi beynin bundan çok daha nüanslı olduğunu biliyoruz. Beyinde yeni nöronlar oluşabilir ve yaşam boyu büyüyebilir. Daha da önemlisi, yeni sinir yolları oluşabilir ve beynin bir bölümünde hastalık veya hasar meydana geldiğinde, kaybolan işlevi telafi etmek için kortikal haritalar yeniden çizilebilir. Beynin bu değişme yeteneğine nöroplastisite (beyin plastisitesi olarak da adlandırılır) denir. Bu, beynin yaşam boyunca yeni sinir bağlantıları oluşturarak kendini yeniden organize etme yeteneğidir.Beynin sabit olmadığı ve yeni bağlantılar kurabildiği artık kabul edilmiş olsa da, bu değişimi nasıl destekleyip kolaylaştırabileceğimiz hâlâ net değil. Çocukluk döneminde, beyin çok olgunlaşmamışken, bu esneklik en üst düzeydedir. Bebekler çok miktarda davranış ve bilgiyi entegre edebilir ve hasar veya hastalığı telafi etmek için nöronal ağlar geliştirebilirler. Aslında, beynimizin doğumdan itibaren duyusal bilgileri entegre etme ve işleme şekli, beyin esnekliğini yaşam boyu nasıl teşvik edebileceğimizi anlamamıza yardımcı olmalıdır. Ana dilini konuşmayı öğrenen bir bebek gibi, sinirsel bağlantıları güçlendirme sürecinde 3 bileşenin temel olduğunu tahmin ediyoruz: